Θυμάμαι, καλοκαίρι πριν πάω 3η λυκείου, τον Γαβριήλ σε μια εντελώς περίεργη πρόβλεψη αυτού που περίμενε ως ωριμότητα, να λέει "ενταξει, hiphop θα ακούμε μέχρι πότε; μέχρι τα 23 μας;" . Εγώ απ' τη μεριά μου, που θεωρούσα κακό το να γράφεις με μολύβι και όποια ερωτευόμουν πίστευα πως θα την αγαπάω με προδομένο πάθος μέχρι το τέλος του κόσμου, είχα ψιλοχαλαστεί με την απιστία του ξαδέρφου μου και μέσα μου έδινα όρκους trueοσύνης, οτι μια ζωή θα ακούω hiphop και οτι όλες οι αλλες μουσικές υπαρχουν για να τις σαμπλάρουμε και κυριως οτι μια ζωή θα φτιαχνω hiphop και μια μερα θα αγοραζα και σαμπλερ για να το φτιαχνω οπως οι μεγαλοι.
Οταν 2 χρονια μετα ηρθε εκεινη η αγια στιγμη που μου κανε δωρο ο πατερας μου το πρωτο μου σαμπλερ, αφηνοντας στην ακρη της αιματηρες προσπαθειες να φτιαχνω κομματια που δε κλωτσανε πολυ με το play-pause-rec απ τα κασετοφωνα μου, ειχα ηδη αφησει στο πλάι και λιγα απ τα κολληματα μου και δοκιμαζα να φτιαξω και καποια πιο "περιεργα" πράγματα΄ εξάλλου ειχα αγοράσει και το how to operate with a blown mind των lo-fidelity all stars, κατι συνεβαινε και με τους radiohead τοτε, δεν ηθελε και πολυ. Μεσα στα χρονια που ηρθαν πηρα ενα midi keyboard για να παιζω και δικες μου μελωδιες, καποια μικρα παλια keyboards, κι αλλο ενα σαμπλερ, καποια πεταλακια και παντα ψιλοεψαχνα τι παιζει στο χωρο των softsynths.
Για να μην μακρυγορω, ακομη δεν εχω καταλαβει τι εγινε απο τοτε που ελεγα "α μωρε μ' αρεσει να φτιαχνω καμια μουσικουλα που και που" μεχρι την στιγμη πριν δυο χρονια, που συνειδητοποιησα πως πλεον το υλικο που ειχα στα χερια μου μ' αρεσε αρκετα ωστε να θελω να το μοιραστω με κοσμο. Απο τα δεκατέσσερα κομματια που ειχα ξεχωρισει τοτε, πεταξα πολλα τελικα, στην πορεια προεκυψαν μερικα καινουρια και περασα ουσιαστικα τον τελευταιο μισο χρονο πριν μπω στο στρατο να κοβω, να ραβω, να προσθετω κατι εδω, να βγαζω κατι απο κει και να προσπαθω να φτασω στην εικονα αυτου του συνολου που ειχα στο μυαλο μου ως τον "πρωτο μου δισκο".
Τα 9 κομματια που αποτελουν το "Someday, maybe i won't mind" στο κεφαλι μου είναι ενα μιγμα απο όλα οσα με κανανε οτι ειμαι ως σημερα και με αγαπη και ευγνωμοσυνη θελω να βγαλω απο μεσα μου για να παω παρακατω.
Ευτυχως ειναι πολλοι οσοι με εχουν στηριξει στα διαφορα πραγματα που κατα καιρους φτιαχνω, απο φιλους, απο μουσικους, απο ανθρωπους που κανανε χρησιμοτατες κριτικες' απο μικρος ενιωθα τυχερος για πολυ κοσμο απ το περιβαλον μου, αλλα χωρις πολλα-πολλα, πανω απ' ολους ευχαριστω τον βασίλη για την συγκινητικη του πιστη.
Το "Someday, maybe i won't mind" υπαρχει ολοκληρο για streaming εδώ, και μπορεις να το κατεβασεις μαζι με το booklet του, πληρωνοντας τουλαχιστον ενα ευρω.
Posts
